Η αναπηρία δεν είναι εμπόδιο
«Δεν έχω αφήσει την απώλεια όρασης να μου προδιαγράψει τη ζωή», λέει ο 21χρονος Αλέξανδρος, που μεταξύ άλλων ασχολείται με τον αθλητισμό.
«Δεν είχα την αίσθηση ότι ο κόσμος και τα ΜΜΕ σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο. Σοκαρίστηκα», λέει ο 21χρονος φοιτητής στην «Κ». «Τώρα ξέρω», συμπληρώνει με πίκρα. Αναφέρεται στα δεκάδες ρεπορτάζ έντυπων και τηλεοπτικών μέσων, τα οποία αντί για το έγκλημα εστίαζαν στην αναπηρία του φερόμενου ως δράστη. Και τι δεν διάβασε ή άκουσε: ερωτηματικά για το πώς γίνεται ένας τυφλός να χρησιμοποιεί υπολογιστή, πώς γίνεται να έχει σεξουαλική διάθεση, πώς γίνεται να κατεβαίνει σκάλες. «Γιατί δεν φοράει μαύρα γυαλιά;» είχε αναρωτηθεί κάποιος σε ένα πάνελ. Το ένα στερεότυπο διαδεχόταν το άλλο, ένας δημοσιογράφος έφτασε να υπονοήσει ότι η απώλεια της όρασης είχε κάνει τον 52χρονο επιθετικό, ενώ μια παρουσιάστρια είχε εκτιμήσει ότι ο δράστης «δεν γίνεται να είναι τυφλός, αφού ένας αστυνομικός του πέταξε ένα μπουκάλι νερό και εκείνος το απέφυγε». «Ηταν σαν να προτρέπουν τους πολίτες όταν έχουν απέναντί τους έναν ανάπηρο να καταφεύγουν στη σωματική βία, προκειμένου ως λαϊκοί δικαστές να κρίνουν εάν όντως είναι ανάπηρος, χωρίς καν να αναγνωρίζεται η ικανότητά του να αντιληφθεί μια κίνηση που μπορεί να τον απειλεί».
Ίσως λόγω της νεαρής του ηλικίας, ίσως λόγω των ανθρώπων που συναναστρέφεται, ίσως απλώς από τύχη, ο Αλέξανδρος δεν είχε μέχρι εκείνη τη στιγμή εικόνα της παρανόησης που επικρατεί στην κοινωνία σχετικά με τα άτομα με αναπηρία. «Είμαι πολύ δραστήριος, αθλούμαι, σπουδάζω, δεν έχω αφήσει την απώλεια όρασης να μου προδιαγράψει τη ζωή. Δεν ήξερα ότι κυκλοφορεί αυτή η εντύπωση για εμάς εκεί έξω», λέει ειλικρινά. «Ισως όντως να μη γνωρίζει ο κόσμος ότι χρησιμοποιούμε όπως όλοι κινητό και υπολογιστή, αλλά θα περίμενα τα ΜΜΕ να ρώταγαν πριν το γράψουν. Ο άνθρωπος αυτός θα μπορούσε να είχε κάνει το έγκλημα. Το έγκλημα δεν αναιρείται επειδή δεν βλέπει».
Ειδικά προγράμματα
Ο Αλέξανδρος Γκασιμπαγιαζίδης διαβάζει για τη σχολή μέσω ειδικών προγραμμάτων στο κομπιούτερ και το smartphone. «Έχω την τύχη να είμαι στο πιο προσβάσιμο πανεπιστήμιο στην Ελλάδα. Εχουμε ειδικό τμήμα που μας μετατρέπει τα συγγράμματα σε ηλεκτρονική μορφή ώστε να μπορούμε άμεσα να έχουμε πρόσβαση και να διαβάζουμε. Εξετάσεις δίνουμε προφορικά. Ξέρω βέβαια ότι άλλα πανεπιστήμια έχουν πολλά προβλήματα σε θέματα προσβασιμότητας». Οι διεθνείς σχέσεις είναι ένας τομέας που σπάνια επιλέγουν άτομα με αναπηρία, αλλά ο Αλέξανδρος το αποτόλμησε χωρίς δισταγμό. Στην απόφαση έπαιξε ρόλο και η ενασχόλησή του με τον αθλητισμό. «Στην αρχή δεν ήθελα, το έβλεπα απαξιωτικά, αλλά έβλεπα τους φίλους μου που ασχολούνταν και είπα να το δοκιμάσω. Μετά κόλλησα. Με βοήθησε στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μου, μου έδωσε δύναμη, γιατί έμαθα να βάζω στόχους και να τους εκπληρώνω».
Σήμερα παίζει από ποδόσφαιρο τυφλών μέχρι goalball, ένα ομαδικό άθλημα σχεδιασμένο για τυφλούς αθλητές, ενώ κάνει στίβο και κολύμβηση, ορειβασία κ.ά. «Είναι άδικο να παρουσιάζομαι στα μέσα ως μια δυστυχισμένη ύπαρξη».
Ίσως λόγω της νεαρής του ηλικίας, ίσως λόγω των ανθρώπων που συναναστρέφεται, ίσως απλώς από τύχη, ο Αλέξανδρος δεν είχε μέχρι εκείνη τη στιγμή εικόνα της παρανόησης που επικρατεί στην κοινωνία σχετικά με τα άτομα με αναπηρία. «Είμαι πολύ δραστήριος, αθλούμαι, σπουδάζω, δεν έχω αφήσει την απώλεια όρασης να μου προδιαγράψει τη ζωή. Δεν ήξερα ότι κυκλοφορεί αυτή η εντύπωση για εμάς εκεί έξω», λέει ειλικρινά. «Ισως όντως να μη γνωρίζει ο κόσμος ότι χρησιμοποιούμε όπως όλοι κινητό και υπολογιστή, αλλά θα περίμενα τα ΜΜΕ να ρώταγαν πριν το γράψουν. Ο άνθρωπος αυτός θα μπορούσε να είχε κάνει το έγκλημα. Το έγκλημα δεν αναιρείται επειδή δεν βλέπει».
Ειδικά προγράμματα
Ο Αλέξανδρος Γκασιμπαγιαζίδης διαβάζει για τη σχολή μέσω ειδικών προγραμμάτων στο κομπιούτερ και το smartphone. «Έχω την τύχη να είμαι στο πιο προσβάσιμο πανεπιστήμιο στην Ελλάδα. Εχουμε ειδικό τμήμα που μας μετατρέπει τα συγγράμματα σε ηλεκτρονική μορφή ώστε να μπορούμε άμεσα να έχουμε πρόσβαση και να διαβάζουμε. Εξετάσεις δίνουμε προφορικά. Ξέρω βέβαια ότι άλλα πανεπιστήμια έχουν πολλά προβλήματα σε θέματα προσβασιμότητας». Οι διεθνείς σχέσεις είναι ένας τομέας που σπάνια επιλέγουν άτομα με αναπηρία, αλλά ο Αλέξανδρος το αποτόλμησε χωρίς δισταγμό. Στην απόφαση έπαιξε ρόλο και η ενασχόλησή του με τον αθλητισμό. «Στην αρχή δεν ήθελα, το έβλεπα απαξιωτικά, αλλά έβλεπα τους φίλους μου που ασχολούνταν και είπα να το δοκιμάσω. Μετά κόλλησα. Με βοήθησε στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μου, μου έδωσε δύναμη, γιατί έμαθα να βάζω στόχους και να τους εκπληρώνω».
Σήμερα παίζει από ποδόσφαιρο τυφλών μέχρι goalball, ένα ομαδικό άθλημα σχεδιασμένο για τυφλούς αθλητές, ενώ κάνει στίβο και κολύμβηση, ορειβασία κ.ά. «Είναι άδικο να παρουσιάζομαι στα μέσα ως μια δυστυχισμένη ύπαρξη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου